Fenerbahçe : 2 - Kayserispor : 0 ( 14 Şubat 2011 )

Açıkçası maçtan önce çekincelerim vardı, Kayseri ligin en diri takımlarından birisi, oynadıkları futbol bir başka, defansta top dolaştırıp dikine paslarla kaleye gidebilen hızlı oyuncuları var. Eh Fenerbahçe'nin de Kayseri tablosu belli... Bu maçı diğer maçların aksine bir nargile kafede, nargile eşliğinde izledim... Yani biraz stresli çokça keyifliydi açıkçası, hele kadrolar açıklandığında daha bir keyiflendim, Baroni yok kadroda, Özer, Mehmet Topuz ve Selçuk üçlüsünden ikisi orta sahanın ortasındaki muhtemelen Özer kanatta ( ki öyle oldu)... Güzel olacak dedim içimden...

Maç öncesi

Öyle de oldu, daha henüz ikinci dakikada Volkan Babacan'ın kısa düşen topu, Özer'in pasında sağ taraftan kaçan Mehmet Topuz, içeri indirdiği topta Niang, ve gooool (1-0)... Ama golden öte, gol esnasında ve hemen öncesinde Kayserispor'un üzerine fırtına gibi çöken Fenerbahçe idi keyifli olan... Belliydi golün geleceği...

İlk gol sonrası Alex ile Niang birbirini kutluyorlar.

Golden sonra, daha önceden izlediğimiz Fenerbahçe olsa idi, geriye çekilip bir süre oyunun bu şekilde gitmesi için uğraşırdı, fakat değişen şeylerden biri de bu sanırım, Aykut Kocaman'ın takımı, golden önce nasıl ise, golden sonra da o şekilde oynuyordu.... İşte bu bir yenilik idi benim için...  Fakat Kayseri, baktı ki maçı son saniyelere berabere götüremeyecek, biraz biraz canlanmaya başladı... Amrabat çok kaliteli bir oyuncu, hem kanat, hem de orta sahanın ortasında topla çok hızlı hareket edebiliyor... Neyse ki, son haftalarda yaşadığımız iyi durumlardan birisi de Andre Santos'un form grafiği ve maça asılmaya başlaması, her ne kadar yine sol bek görevine bazen geç dönse de, en azından uğraşıyor... Amrabat'ı ise ilk yarıda ve ikinci yarının ilk 15 dakikasında canından bezdirdi...

Neyse, uzatmayalım, koskoca ilk yarı, Dia'nın spektaküler bir çalım dizisi ve ardından berbat bir vuruşu, Fenerbahçe'nin ısıran ve rahatsız eden presi ve Kayseri'nin herhangi bir pozisyon bulamaması ile geçildi...

İçimden, takım bu skorla devre arasına girerse, büyük bir adım atmış olur dedim, ve öyle de oldu... İkinci yarı yine aynı şekilde Fenerbahçe presi ve orta sahada Mehmet Topuz ve Selçuğun özverili futbolu ile başladı...

Bu noktada Selçuk için ayrı bir paragraf yazmak lazım, şöyle ki, geçen sezon ilk isabetli şutunda Galatasaray'ı avlayan (Kadıköy'den vursa gol olurdu ya) orta sahada bence saatli bomba tadındaki Selçuk, o karakterden çıkmış, çalımlarında kendine güven gelmiş, bunlardan öte, bir zamanlar Aurelio'nun yaptığı gibi defansın açıklarını kapatan bir hal almıştı... Öyle ki, son saniyede Kayseri'nin attığı ofsayt golünde son adam idi... Bence kendisi tebriği haketti...

Devam edelim, dakikalar 60'ı gösterdiğinde kornerde topun başına giden Alex idi, duran topların üstadı... Ortasını yaptı ve bir Lugano klasiği... goooool (2-0)... Müthiş bir kafa vuruşu, bırak Volkan'ı, Suleymanou olsa topla birlikte içeri girerdi...

Lugano'nun gol sevinci

Yine golden öte, başka güzel şeyler oluyordu sahada, neydi peki bunlar, bir resim bin kelamdan daha çok şey anlatır, aşağıdaki fotoğraflar anlatıyor herşeyi,

Lugano ve Alex

İkinci gol sonrası sevinç yumağı

Bu da birinci gol.

Daha fazla maç analizi yapmanın anlamı yok, golden sonra Fenerbahçe daha kontrollü oynadı, Niang'ın yanlış tercihleri ile 3 adet pozisyonu harcadık ve Kayseri 14. dakikadan sonra ilk net pozisyonunu 83. dakikada yaşadı, bu pozisyonda Selçuk, defansın açığını kapattı ve pozisyon savuşturuldu...

En sonunda maçı bitirdik, fakat maç bittiğinde artık kendimize daha bir güveniyorduk, takım üzerine katarak devam etmiş ve bu dört haftalık süreçteki en iyi futbolunu oynamış ve Beşiktaş maçı öncesi bizlere umut vermişti... Hepsinden önemlisi, gol sevinci bir yumak halinde yaşanmış, ve takımdaşlık en yüksek seviyesine çıkmıştı...

Önümüzdeki Beşiktaş maçı önemli, bu futbol bize puan veya puanları getirir, fakat Beşiktaş'a yenilsek dahi, bu mantıktan vazgeçmememiz lazım...

Herkese, futbol dolu günler...

(NOT : Fotoğraflar sporx.com ve ajansspor.com'dan alınmıştır )